O raporcie:

Analiza polityk i strategii w staraniach o poprawę jakości powietrza prowadzonych przez osiem miast wojewódzkich w Polsce: Gdańsk, Katowice, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Warszawę i Wrocław. Raport zawiera ocenę m.in. obowiązującej legislacji antysmogowej, szybkości wymiany kopciuchów, systemu kontroli i kar, jakości kampanii informacyjnych oraz rozwoju transportu publicznego i infrastruktury rowerowej. Publikacja jest punktem wyjścia do projektu „Miasta bez smogu”, którego celem jest wzmocnienie znaczenia tematu jakości powietrza w kampanii samorządowej w 2023 r. Więcej informacji o projekcie dostępne na stronie.

Kluczowe wnioski:

• Największe miasta w Polsce podejmują walkę o czyste powietrze. Jednym z jej przejawów, w ostatnim czasie, jest zintensyfikowany wysiłek w celu usunięcia pozaklasowych kotłów. Większość z monitorowanych miast zapewne nie poradzi sobie jednak całkowicie z tym problemem przed wejściem w życie zakazów użytkowania kopciuchów.
• Polityka antysmogowa nie jest priorytetem miast w sytuacji gdy muszą stawić czoła nowym wyzwaniom, począwszy od radykalnego ograniczenia ich dochodów z podatku PIT, związanego z wejściem w życie tzw. Polskiego Ładu, po kryzys uchodźczy. Temat smogu wypierany jest przez inne bieżące procesy i problemy.
• Problematyka smogu jest w tym momencie rzadziej obecna w debacie publicznej niż w ostatnich latach – pilniejszy status zdobyły nowe sprawy m.in. związane z przybyciem uchodźców. Biura i wydziały poszczególnych miast zajmujące się tematyką smogu działają jednak tak samo jak do tej pory, a trwające kryzysy nie powinny znacząco wpłynąć na zaplanowany proces wymiany pieców.
• Miasta nie są przygotowane na wyzwania związane ze wzrostem cen energii – nie powstały nowe programy osłonowe dla osób chętnych na zmianę systemów grzewczych na gazowe, które uchroniłyby obywateli pozbywających się kopciuchów przed popadnięciem w ubóstwo energetyczne. Samorządy nie są też gotowe na drogie, ale potrzebne inwestycje w termomodernizację budynków.